Runiczne lub linearne

Lekarka tak bardzo wahająca się podczas wyjaśniania matce niebezpieczeństwa tętniczo-żylnej wady rozwojowej mózgu dziecka, na zebraniu personelu kliniki podała te same informacje z przekonaniem i bezpośrednio: istnieje możliwość „nagłej śmierci, krwotoku wewnątrz czaszkowego”. Kiedy wraz z koleżanką rozmawiałyśmy z lekarką, nie byłyśmy zaskoczone słysząc, że podczas rozmowy z matką brała ona pod uwagę emocjonalny efekt informacji, że dziecko mogłoby umrzeć nagłą śmiercią, ponieważ tętniczo-żylna wada rozwojowa może w każdej chwili spowodować krwotok w mózgu. Kiedy matka zadała to pytanie, lekarka badała dziecko, nie mogła więc przeznaczyć pół godziny na omówienie niebezpieczeństwa i poradzenie sobie z reakcją matki. Co więcej, dziecko nie było jej pacjentem lekarka badała je w związku z programem szkoleniowym. Chciała więc mieć pewność, że cokolwiek powie, będzie to spójne z tym, co lekarze już powiedzieli rodzicom. Pozorna niezręczność wypowiedzi lekarki wzięła się z jej wyczulenia na ewentualny wpływ jej diagnozy na stan matki. Matka to doceniła. Powiedziała nam, że ze wszystkich lekarzy, do których chodziła z córką (a było ich wielu), ta pani doktor była najbardziej troskliwa. Matka poinformowała nas, że inni lekarze stawiali przerażające diagnozy, nie zwracając najmniejszej uwagi, jak coś takiego mogłoby wpłynąć na jej samopoczucie. Na przykład tuż po urodzeniu dziewczynki usłyszała, jak jeden lekarz powiedział stanowczym tonem: „Pani dziecko będzie warzywkiem”, po czym zmienił temat. Sposób zwracania się lekarki do matki w porównaniu z jej wypowiedziami na zebraniu z innymi lekarzami jasno wykazuje, że wahanie nie odzwierciedlało braku kompetencji, ale świadomość znaczenia jej słów dla rozmówczyni. Lecz jak często dysponujemy nagraniem tej samej osoby mówiącej na ten sam temat w innym otoczeniu? 1 jak często kobiety mówiące w niepewny sposób, by złagodzić efekt swoich słów, są postrzegane jako pozbawione kompetencji czy pewności siebie?