Co ma robić kobieta?

Wszystko to oznacza, że przed kobietami na stanowiskach związanych ze sprawowaniem władzy stoją szczególne wyzwania. Nasze oczekiwania co do zachowania osoby dzierżącej władzę są sprzeczne z oczekiwaniami co do zachowania kobiety. Jeśli kobieta mówi w sposób, w jaki powinna mówić kobieta, to jest raczej łubiana niż szanowana. Jeżeli mówi tak jak mężczyźni, to będzie darzona szacunkiem, lecz nie łubiana. Szczególna ironia tkwi w fakcie, że ryzyko utraty popularności jest większe dla kobiet na stanowiskach, ponieważ wszystkie dowody wskazują na to, iż wiele kobiet przywiązuje dużą wagę do tego, czy są łubiane. Wiele wspomnianych przeze mnie niedogodności odnosi się na równi do kobiet i do mężczyzn. Mężczyzna, który cicho wykonuje doskonałą robotę, ale nie potrafi poinformować o tym innych, może być nie doceniony. Istnieje też wielu mężczyzn, którzy z powodu pochodzenia kulturowego, wychowania czy cech osobowościowych nie potrafią się reklamować, przemawiać na spotkaniach, są zbyt zwięźli i delikatni w swych wypowiedziach, by zwrócić na siebie uwagę. Ich sytuacja nie jest jednak taka sama, bo gdyby tacy mężczyźni wzięli udział w treningu asertywności i zmienili swój styl mówienia, to zwiększyliby nie tylko swoją szansę na sukces. Wszystko, co robiliby dla zwiększenia swej asertywności w pracy, w oczach innych osób poprawiłoby także ich męskość. Kobieta znajduje się jednak między młotem i kowadłem. Cokolwiek robi dla zwiększenia swej asertywności, w oczach innych umniejsza tym samym swoją kobiecość. A cokolwiek zrobi w kierunku dostosowania się do oczekiwań związanych z tym, jak powinna mówić kobieta, ryzykuje zaprzepaszczenie wywoływanego przez siebie wrażenia kompetencji.