Hierarchie dominacji i sieci sojuszy

Aby zrozumieć, jak nierozerwalnie są ze sobą splecione mechanizmy związane z pozycją i powiązaniem, warto się przyjrzeć zachowaniu naczelnych. Nie chodzi o zrównanie zachowania ludzi i zwierząt, lecz o to, że zachowanie naczelnych pozwala dojrzeć zazębianie się hierarchii dominacji z sieciami sojuszy. W książce zatytułowanej How Monkeys See the World (Jak małpy postrzegają świat) Dorothy Cheney i Robert Sey- farth wykazują, że hierarchie dominacji istnieją zarówno wśród samców, jak i samic małp oraz że ustalanie pozycji w hierarchii zależy od tworzenia i podtrzymywania sojuszy. Na przykład samice dziedziczą pozycję po matkach, lecz w wielu populacjach małp zajmujące wysoką pozycję samice mają większe rodziny, a zatem jednym z powodów traktowania takiej samicy z szacunkiem jest strach, że jeśli coś ją rozgniewa, członkowie rodziny pośpieszą jej na pomoc. Zajmujące wysoką pozycję samice mają także więcej przyjaciół: lepiej im idzie nawiązywanie sojuszy z małpami spoza rodziny, ponieważ inne samice wolą się wiązać sojuszami z osobnikami o wysokiej pozycji. Rola sojuszy w utrzymaniu pozycji jest olbrzymia: chociaż pozycja samicy rzadko ulega zmianie, to kiedy już się tak dzieje, przyczyną jest utrata sprzymierzeńców z powodu choroby lub pożarcia ich przez drapieżników. Podobnie jak dominacja opiera się częściowo na sojuszach, tak sojuszy nie można nawiązać bez współzawodnictwa. Wzajemne iskanie jest u małp najważniejszym środkiem zadzierzgiwania więzów, lecz ponieważ małpy wolą dzielić się tą przyjemnością z osobnikami o wysokiej pozycji, istnieje współzawodnictwo o partnerów do iskania.