Kłótnia o czesanie była wyraźnie sporem o sojusze kto jest w większej zażyłości z kim

Jak można wyczytać w książce Billa Cartera The Late Shift (Druga zmiana), zdolność podtrzymywania sojuszy pomogła Jayowi Leno zdobyć upragnioną pozycję spadkobiercy Johnny’ego Carsona w programie sieci NBC Tonight. Oto recenzja streszczająca analizę Cartera:
„Pan Leno prowadził wewnętrzną grę, nawiązując przyjazne stosunki z kierownictwem NBC, lokalnymi współpracownikami (których wsparcie miało zasadniczą wagę) oraz nabywcami czasu reklamowego. Był facetem, którego wszyscy lubią, i zawsze chętnie pomagał przy zdobyciu darmowego promocyjnego czasu antenowego, dawał kilkuminutowe występy na zebraniach współpracowników czy udzielał wywiadu lokalnej prasie. Kiedy więc pan Carson ogłosił odejście na emeryturę, pan Leno był oczywistym kandydatem na jego miejsce. Oprócz swego tytułu stałego pomocnika pana Carsona i znacznych umiejętności komika estradowego miał też po swojej stronie wpływowy klub pracowników telewizyjnych”. Nawet jeśli się nie szuka awansu, to utrzymywanie kontaktów towarzyskich z wieloma ludźmi oznacza, że kiedy się ich potrzebuje, kanały komunikacyjne są otwarte. Jeśli spotyka się z nimi podczas przerwy obiadowej, można poprosić
o informacje lub zaprezentować swój pogląd na jakąś sytuację w nieoficjalny sposób. Jeżeli jadało się z nimi obiady w przeszłości, a stosunki nadal są przyjazne, to można zadzwonić do nich bezpośrednio (wiedząc, że odbiorą telefon) i poprosić o daną rzecz.