Kobiety utrzymujące, że ich styl zarządzania nie jest autorytatywny

Sądząc po fragmentach rozmów, jakie przeprowadziła Annę Statham z dwudziestoma dwiema kierowniczkami i osiemnastoma kierownikami, istnieją też kobiety utrzymujące, że ich styl zarządzania nie jest autorytatywny. Przytacza słowa jednej z nich: „Nie interesuje mnie taka postawa… postawa strzelania z bata. Czuję się z nimi raczej związana jak z rodziną”. Statham zauważa, że autorzy poprzednich badań dzielili kierowników na kategorie „zorientowanych na wykonywanie zadań” i „zorientowanych na człowieka”. Ta dychotomia nieomal automatycznie dyskwalifikowała kobiety, ponieważ każdy dowód na ich „zorientowanie na człowieka” sugerował, że nie są „zorientowane na wykonywanie zadań”, co nie jest dobrą reklamą w trudnych czasach, kiedy firmom zależy na podstawowej sprawie wykonaniu zadania. Statham dochodzi do wniosku, że kobiety, z którymi rozmawiała, należą do obu kategorii: uważają skupienie się na ludziach za najlepszy sposób doprowadzenia do wykonania zadania. Jak powiedziała jedna z kierowniczek: „Jeśli moi pracownicy są zadowoleni, to będą dla mnie lepiej pracować i tak się dzieje”. Statham zauważa, że połowa kobiet, z którymi rozmawiała, nie opisywała siebie jako zorientowanych na ludzi robiły to ich sekretarki.